Χριστίνα Μπαλλά
Χριστίνα Μπαλλά
Μια καλλιτέχνης που κατάφερε να ξεχωρίσει για την υπέροχη μουσική της.
Πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση σας με το σαξόφωνο;
Η μουσική και ειδικότερα η ενασχόληση μου με το σαξόφωνο ξεκίνησε στην ηλικία των 12 ετών. Νομίζω πάντα υπήρχε η μουσική στα βιώματα μου από το τραγούδισμα της μητέρας μου στο σπίτι, μέχρι και τα παραδοσιακά γλέντια όπου επισκεπτόμουν το χωριό. Είμαι ακουστικός τύπος και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δίνω πολύ σημασία και να παρατηρώ τους ήχους γύρω μου. Συγκεκριμένα η ενασχόληση μου με το σαξόφωνο ξεκίνησε πολύ τυχαία λόγω επίσκεψης μου στη Δημοτική Φιλαρμονική της πόλης μας. Άρχισα με τη διδασκαλία της φλογέρας και έπειτα αποφασίσαμε με τον τότε μαέστρο μου κο.Κουβέλα ν΄ ασχοληθώ με το σαξόφωνο. Το ένα έφερε το άλλο και έτσι έδωσα εξετάσεις και εισήχθη στο Μουσικό Σχολείο από το οποίο και αποφοίτησα έχοντας ως βασικό όργανο επιλογής το σαξόφωνο.
Νομίζω πάντα υπήρχε η μουσική στα βιώματα μου από το τραγούδισμα της μητέρας μου στο σπίτι μέχρι και τα παραδοσιακά γλέντια όπου επισκεπτόμουν το χωριό.
Είχατε κάποιο είδωλο μικρή; Ακούγατε κάποιον να παίζει και ονειρευόσασταν να ακολουθήσετε τα βήματά του;
Να σας είμαι ειλικρινής δεν είχα πολλά ερεθίσματα όσον αφορά συγκεκριμένους σαξοφωνίστες. Θυμάμαι όμως τον μπαμπά μου να λέει χαρακτηριστικά όταν με άκουσε να παίζω το πρώτο μου κομμάτι ολοκληρωμένο « πω… ρε παιδί μου ο θηλυκός Κατσαρός»( χαχαχα) προφανώς και δεν ακουγόταν τότε σαν το ηχόχρωμα του Κατσαρού.
Η Φιλαρμονική και το Μουσικό σχολείο μου δίδαξαν πως η μουσική δεν είναι μόνο οι νότες και οι παρτιτούρες. Σ΄ όλα τα μουσικά μου ερεθίσματα θαύμαζα εξίσου τον μουσικό που παίζει στο δρόμο μέχρι και τον συντελεστή μιας Συμφωνικής ορχήστρας. Κρατούσα πάντα τι συναίσθημα έβγαινε από την μουσική εκτέλεση και αναρωτιόμουν κάθε φορά αν θα καταφέρω ποτέ να κάνω κάποιον να νιώσει οποιοδήποτε συναίσθημα με τη μουσική μου. Οπότε αν ζήλεψα και ήθελα ποτέ να πάρω κάτι από κάποιον ήταν τα μουσικά συναισθήματα και τις αξίες που βγαίνουν κατά τη διάρκεια μιας εκτέλεσης, χωρίς όμως να βάζω σε δεύτερη μοίρα την τεχνική. Νομίζω ότι αν κάποιος βρει αυτήν την ισορροπία θα είναι ευτυχισμένος συνεχώς.
Κρατούσα πάντα τι συναίσθημα έβγαινε από την μουσική εκτέλεση και αναρωτιόμουν κάθε φορά αν θα καταφέρω ποτέ να κάνω κάποιον να νιώσει οποιοδήποτε συναίσθημα με τη μουσική μου.
Τι είπαν οι γονείς σας όταν τους ανακοινώσατε ότι θα ασχοληθείτε με τη μουσική και το σαξόφωνο;
Η αλήθεια είναι ότι στην οικογένεια μου κανείς δεν ασχολήθηκε ποτέ με τις μουσικές σπουδές, παρόλ΄ αυτά στο σπίτι ακουγόταν πάντα κάποιος να τραγουδά. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης και ταυτόχρονα χαράς το δίνω στον μπαμπά μου. Ήταν βαθιά επιθυμία του να μάθει ο ίδιος να παίζει σαξόφωνο και εντέλει είναι από τα απωθημένα που δεν νομίζω ότι είχαν αρνητικό αντίκτυπο ως προς εμένα. Ίσα-ίσα το εκτιμώ πολύ που μου έδωσε την ευκαιρία ως παιδί ν΄ ασχοληθώ με την μουσική.
Ο κόσμος γύρω σας πώς αντιδρά; Τι σας λένε όταν σας βλέπουν να παίζετε;
Νομίζω ότι το ίδιο το σαξόφωνο ως όργανο είναι αρκετά ιδιαίτερο και μοναδικό. Για τα Τρίκαλα που είναι πιο επαρχιακά σαν πόλη είναι λίγο πιο δύσκολο να βρεις άτομα που παίζουν σαξόφωνο επαγγελματικά και πόσο μάλλον γυναίκες. Έχει θετική επίδραση στον κόσμο και πιστεύω ότι ασυναίσθητα ή συνειδητά πλέον όλοι ακούνε σαξόφωνο στα περισσότερα κομμάτια που κυκλοφορούν και ακούγονται. Είναι ένα όργανο με αρκετά ιδιαίτερο ήχο που άλλους τους χαλαρώνει και άλλους τους ξεσηκώνει. Το σαξόφωνο πλέον νομίζω έχει γίνει προέκταση του χαρακτήρα μου και χαίρομαι πολύ που με τη μουσική μου κάνω τον κόσμο να διασκεδάζει.
Το σαξόφωνο πλέον νομίζω έχει γίνει προέκταση του χαρακτήρα μου και χαίρομαι πολύ που με τη μουσική μου κάνω τον κόσμο να διασκεδάζει.
Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που σας έχει πει κάποιος για τη μουσική σας;
Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να παίζει κάποιος μουσική και κάποιος δίπλα του ξαφνικά ν΄ αρχίζει να τραγουδά ή ν΄ αρχίζει να χορεύει. Η μουσική κρύβει πολλές πτυχές συναισθημάτων και αυτό είναι το ωραίο ανάλογα με το τι ακούσματα έχεις και πως βιώνεις κάποιες καταστάσεις να μπορείς να τσαλακωθείς και να μεταδώσεις αυτό που κρύβεις μέσα σου. Γενικά, νομίζω ότι με το σαξόφωνο εκφράζομαι και ότι νιώθω βγαίνει προς τα έξω. Οπότε πιστεύω ότι δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να σου πει κάποιος ότι αυτό που έπαιξες τον άγγιξε και του έδειξε το ποιος πραγματικά είσαι. Νομίζω ότι φαίνεται άλλωστε πότε παίζουμε κάτι που δεν μας εκφράζει τόσο και πότε γελάει ή κλαίει αντίστοιχα η ψυχή μας.
Παίζετε μουσική, παράλληλα ασχολείστε με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σε τι από όλ΄ αυτά με τα οποία ασχολείστε βρίσκετε περισσότερο τον εαυτό σας;
Η ενασχόληση μου με τα παιδιά γενικά και ειδικότερα με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μ΄ έχουν κάνει να είμαι ένα αμιγές και αληθινό άτομο. Τα παιδιά είναι σκληρά και ότι βιώνουν στο δείχνουν στεγνά χωρίς πολλά λόγια και κριτική σκέψη. Το να παίζεις μουσική για ‘’μεγάλους’’ είναι επίσης ένα μεγάλο μάθημα, γιατί έτσι καταλαβαίνεις τι αξία έχει το αληθινό και πόσο δύσκολα είναι όχι μόνο να το βρεις αλλά και να το δείξεις. Αυτό παλεύω μέσα μου μεγαλώνοντας να βρω αυτήν την ισορροπία ανάμεσα στους μεγάλους και στους μικρούς. Το καθένα είναι διαφορετικό, αλλά το κοινό σημείο είναι ότι παίζω μουσική οπότε για εμένα αυτό έχει σημασία. Πλέον είτε παίξω σε μικρό ή σε μεγάλο κοινό νομίζω ότι τον ίδιο χαρακτήρα θα έχω μέσα από τη μουσική εκτέλεση μου. Δε μπορώ έτσι και αλλιώς να κρύβομαι συναισθηματικά. Είναι κάτι που δουλεύω αλλά δε ξέρω αν χρειάζεται εντέλει.
Η ενασχόληση μου με τα παιδιά γενικά και ειδικότερα με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες με έχουν κάνει να είμαι ένα αμιγές και αληθινό άτομο.
Για ποια δουλειά ή συνεργασία σας έως σήμερα νιώθετε περήφανη;
Δεν έχω υπάρξει σε πάρα πολλά επαγγελματικά μουσικά δρώμενα, αλλά αυτά που έχω κάνει είναι για ΄μένα ένα και ένα. Από τις παρελάσεις, συναυλίες, γάμους, δεξιώσεις, γενέθλια φεύγω πάντα γεμάτη. Να σας εξομολογηθώ κάτι: δεν έχω παίξει κάπου σαξόφωνο που να πω δε θα το ξαναέκανα. Καθένα είναι ξεχωριστή στιγμή είτε μουσικά είτε συναισθηματικά. Σίγουρα κάποιες στιγμές δε θα τις ξεχάσω και σίγουρα για κάποιες είμαι πολύ περήφανη. Κάποτε κάποιος μουσικός μου είχε πει να μη ξεχνάω από που άρχισα. Δε θα ξεχάσω λοιπόν την πρώτη φορά που έπαιξα στη μπάντα και άλλη μια φορά που έπαιξα το Τζιβαέρι και μια κυρία ήρθε και μου έκανε τη πιο ζεστή αγκαλιά που έχω ποτέ λάβει. Ποτέ δε κατάλαβα τι σήμαινε για ΄κείνη το κομμάτι αλλά ούτε και ήθελα.
Σ΄ έναν ανδροκρατούμενο κλάδο σαν το δικό σας, ποιο πιστεύετε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας για μια γυναίκα;
Οι γυναίκες νομίζω πλέον στη σύγχρονη εποχή ασχολούμαστε με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Καμιά φορά οι γύρω μου μου φωνάζουν μα μη κάνεις άλλα ξεκουράσου, κάτσε, χαλάρωσε. Νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας λέω ευχαριστώ και πάλι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω το ίδιο θα έτρεχα και τα ίδια θα έκανα. Δεν είναι εύκολο το μονοπάτι της μουσικής και καθόλου ευνοικές οι συνθήκες . Αυτό είναι κάτι που ποτέ δε θα σταματήσει. Θέλει πείσμα, επιμονή, υπομονή, θάρρος, τόλμη, αγάπη. Αυτά νομίζω ότι είναι τα συστατικά της επιτυχίας. Πάνω απ΄ όλα θέλει να σου αρέσει αυτό που κάνεις και να το κυνηγάς μέχρι εκεί που θες εσύ να φτάσεις και όχι μέχρι εκεί που σε θέλουν οι άλλοι.
Θέλει πείσμα, επιμονή, υπομονή , θάρρος, τόλμη, αγάπη. Αυτά νομίζω ότι είναι τα συστατικά της επιτυχίας. Πάνω απ΄ όλα θέλει να σου αρέσει αυτό που κάνεις και να το κυνηγάς μέχρι εκεί που θες εσύ να φτάσεις και όχι μέχρι εκεί που σε θέλουν οι άλλοι.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;
Στόχος μου είναι μια μέρα να κάνω μια συναυλία που δεν θ΄ απορρίπτει καμιά κοινωνική ομάδα, τόσο ως προς τους συντελεστές της όσο και ως προς το κοινό της. Γιατί όχι μια συναυλία που θα έχει στην ορχήστρα της παιδάκια και ενήλικες με ειδικές ανάγκες; Μακάρι να μου δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία και η επιθυμία μου να πραγματοποιηθεί. Σας ευχαριστώ πολύ!
