Δημήτρης Μαρέδης
Δημήτρης Μαρέδης
Μετά από 16 χρόνια στον τηλεοπτικό σταθμό Astra, ο Θεσσαλός παρουσιαστής και δημοσιογράφος κατεβαίνει στην Αθήνα, και βρίσκεται στo πλατό του Star και της καθημερινής εκπομπής «Αλήθειες με τη Ζήνα», όπου τον απολαμβάνουμε καθημερινά από τις 12.00 το μεσημέρι έως τις 14.00. Ο έμπειρος δημοσιογράφος, εγκαινιάζει στο Star έναν νέο επαγγελματικό κύκλο, μετά από 21 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στην Περιφερειακή τηλεόραση. Τον συναντήσαμε στο Χαλάνδρι και μιλήσαμε για όλα, τη νέα του ζωή, τον ανταγωνισμό της Αθήνας αλλά και την αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Βόλο.
Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Τάμπου
Ποιες διαφορές βλέπετε στα τηλεοπτικά μέσα της Αθήνας με την Περιφέρεια;
Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά δε βρίσκω μεγάλες διαφορές. Για όσους έχουμε κάνει το “αγροτικό μας” στην Περιφέρεια, ίσως η εργασία σ’ έναν τηλεοπτικό σταθμό της Αθήνας είναι πιο εύκολη. Βέβαια, τα μεγάλα ΜΜΕ υπερισχύουν σε ανθρώπινο δυναμικό, σε τεχνολογικό εξοπλισμό και στην ευκολία να παράγεις ένα προϊόν με μεγαλύτερη άνεση. Σε ότι με αφορά όμως, κάνω τη δουλειά μου ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Είτε με βλέπει ένας τηλεθεατής είτε με βλέπουν ένα εκατομμύριο τηλεθεατές.
Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος στην Αθήνα. Το βλέπετε στην καθημερινότητα σας;
Θέλω να σας πω ειλικρινά ότι ο ανταγωνισμός είναι ένα συναίσθημα που δε με αφορά. Αντίθετα, η αναμέτρηση του πνεύματος με γοητεύει. Φυσικά με ενδιαφέρει το προϊόν που θα παράξει η ομάδα μου να έχει αποδοχή, αλλά όχι για την προσωπική μου ικανοποίηση. Κυρίως για να συνεχίζουμε να είμαστε χρήσιμοι. Σε προσωπικό επίπεδο, γνωρίζω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί συνάδελφοι γύρω μου, φυσικά και καλύτεροι από ΄μένα και χαίρομαι όταν όλοι μαζί μπορούμε να προοδεύουμε, να βρίσκουμε τη θέση μας και στο τέλος της ημέρας ο καθένας να παίρνει από αυτή τη δουλειά, εκείνο που επιδιώκει ή του αξίζει.
Γεννημένος στη Λάρισα, μεγαλωμένος στον Βόλο, με συγγενείς στα Τρίκαλα και φίλους στην Καρδίτσα, είμαι φτιαγμένος από Θεσσαλία!
Υπήρξε κάποιο θέμα στο οποίο λυγίσατε και η φόρτιση ήταν μεγάλη μέσα στο στούντιο;
Ναι, σε πολλά. Οι ανθρώπινες ιστορίες με συγκινούν, επειδή πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Θα θυμηθώ την περίπτωση του Γιάννη Αβραμίδη από τη Βέροια, ενός πανέμορφου αθλητή, ο οποίος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά την ώρα της προπόνησής του. Βλέπεις ένα παιδί σαν τα κρύα τα νερά να μη μπορεί να κουνήσει ούτε το δάχτυλό του ξαφνικά. Από το πουθενά. Όμως, γίναμε όλοι μία γροθιά, συγκεντρώσαμε ένα χρηματικό ποσό με τη βοήθεια των τηλεθεατών και ο Γιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα, όρθιος, μετά από μία εγχείρηση στη Γερμανία. Όταν τον είδα να σηκώνεται από το αναπηρικό αμαξίδιο και να κάνει τα πρώτα του βήματα, βούρκωσα. Αυτό είναι ένα συγκλονιστικό συναίσθημα.
Έχετε παράλληλα διατηρήσει την επαγγελματική σας δραστηριότητα και στο Βόλο;
Σαφώς. Άλλωστε, όπως είπα από την πρώτη στιγμή δεν φεύγω από τη Θεσσαλία. Απλώς την παίρνω μαζί μου σ’ ένα νέο ταξίδι. Συνεχίζω να ηγούμαι μίας υπέροχης προσπάθειας που κάνει η μεγάλη δημοσιογραφική ομάδα του TheNewspaper.gr, της εταιρείας εκτυπώσεων που έχω στον Βόλο και μίας πρωτοβουλίας στον χώρο του Τουρισμού στο Πήλιο.
Τι είναι για σας η Θεσσαλία και ειδικότερα ο Βόλος; Τι σας λείπει περισσότερο;
Γεννημένος στη Λάρισα, μεγαλωμένος στον Βόλο, με συγγενείς στα Τρίκαλα και φίλους στην Καρδίτσα, είμαι φτιαγμένος από Θεσσαλία! Όσο για τον Βόλο, θα σου απαντήσω με Καβάφη: Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν. Όπου Ιθάκη, νοητά βάζω πάντα τον Βόλο μου.
Mετακομίσατε στην Αθήνα μαζί με τη σύζυγο σας. Πως το διαχειριστήκατε και πως ζείτε στο νέο περιβάλλον;
Η αλήθεια είναι ότι η Χριστίνα είχε προηγηθεί από εμένα. Είχε μετακομίσει στην Αθήνα ενάμισι χρόνο πριν λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεών της. Οπότε το Βόλος – Αθήνα ήταν για εμάς μία συνηθισμένη διαδρομή. Ζωή σε δύο σπίτια, σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Δεν ήταν πάντα εύκολο, αλλά ούτε και δύσκολο. Αυτό που καταφέραμε όμως, ήταν όλο αυτό το διάστημα να μείνουμε ενωμένοι σαν να μη μας χώριζε ένα χιλιοστό. Κι αυτό είναι το σημαντικό. Τώρα μένουμε μαζί στην Αθήνα, κι εγώ κυρίως τα Σαββατοκύριακα βρίσκομαι στον Βόλο.
Tι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας και πως διατηρείτε τη σχέση σας ζωντανή;
Δεν υπάρχουν συνταγές. Εγώ έχω ένα βασικό θεώρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο άνθρωπος ως οντότητα θα πρέπει να αισθάνεται ευτυχισμένος και ελεύθερος να κάνει αυτό που θέλει. Μόνο τότε μπορεί να είναι ευτυχισμένος αληθινά και εντός μίας σχέσης. Πολλοί δεν αντέχουν αυτήν την ελευθερία ή άλλοι την παρερμηνεύουν και την εκμεταλλεύονται. Τότε, ξέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει για σένα, και φεύγεις. Έρωτας είναι να βλέπω τον άνθρωπό μου χαμογελαστό με όσα αρέσουν σ’ εκείνον, όχι με όσα φαντάζομαι εγώ ότι του αρέσουν ή του τα επιβάλλω.
Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν γύρω μας είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, παρότι η επικαιρότητα δεν το επιτρέπει. Όμως, ουράνιο τόξο χωρίς καταιγίδα, δεν πρόκειται να δεις ποτέ. Παίρνοντας ως παράδειγμα όσα γίνονται δίπλα μας, ας φροντίσουμε εμείς σε προσωπικό επίπεδο να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Τότε, θα έχουμε εξασφαλίσει και ένα καλύτερο μέλλον.
Θα βλέπατε θετικά την ενασχόληση σας με τα κοινά, αν σας γινόταν πρόταση για την πολιτική;
Προτάσεις μου έχουν γίνει αρκετές φορές και μάλιστα μία προ λίγων ημερών. Η πολιτική με γοητεύει, δεν το κρύβω. Ασχολούμαι μαζί της από μικρό παιδί. Βαθιά πολιτικοποιημένος, αλλά πάντα έχοντας ως οδηγό το αρχαίο επίγραμμα «Δεσμώτης τήδε ίσταμαι τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος». Εκτιμώ όμως, ότι δεν ήρθε η ώρα για κάτι τέτοιο. Όταν και αν κρίνω ότι μπορεί να είμαι χρήσιμος στην κοινωνία από ένα άλλο πόστο, μπορεί να το σκεφτώ. Μέχρι τότε, παραμένω ψαράς, και όχι ψάρι.
Ποιο είναι το motto σας στη ζωή;
«Έλα μωρέ, εντάξει». Προέρχεται από έναν σκηνοθέτη του Astra εδώ και πολλά χρόνια. Σε κάθε κακή και δύσκολη στιγμή, όσο κι αν εγώ αγχωνόμουν επειδή κάτι πήγε στραβά, εκείνος απαντούσε αυτό. Στην αρχή μ’ έκανε έξαλλο η απάθειά του και ο ωχαδερφισμός του. Όμως στη συνέχεια διαπίστωσα ότι είναι ψυχοθεραπευτικό, καθώς κρύβει μία μεγάλη αλήθεια πίσω από τις λέξεις. Τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό για να ασχοληθείς τόσο σοβαρά μαζί του και να σε κάνει να στεναχωρηθείς. Αυτή η αστεία κατά τ’ άλλα φράση είναι σαν να σου φωνάζει “προχώρα στα επόμενα”.