Λίλιαν Τσουρλή: Μια Κυρία της δημοσιογραφίας αποκαλύπτεται στο IdeesMag
Λίλιαν Τσουρλή
Μια Κυρία της δημοσιογραφίας αποκαλύπτεται στο IdeesMag. Η καταγωγή της και η πορεία της από τα Τρίκαλα έως την κορυφή της ενημέρωσης.
Η Λίλιαν Τσουρλή είναι μια γυναίκα με ταπεραμέντο. Πολύ καλή δημοσιογράφος, με πολλές επιτυχίες και χρυσές σελίδες στο ενεργητικό της. Μα η πιο μεγάλη της επιτυχία ακούει στο όνομα «Γιώργος» και ο λόγος για τον 14χρονο γιο της. Η ίδια μιλάει στο Idees Mag με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Θυμάται τα πρώτα χρόνια της ζωής της στα Τρίκαλα, την απόφαση της ν’ ασχοληθεί με την δημοσιογραφία, τους σταθμούς της καριέρας της και το κεφάλαιο του Ant1. Αναφερόμαστε στην συνέντευξη που ακολουθεί και στο κίνημα του #metoo και η απάντηση της είναι καθηλωτική. Τέλος, θεωρεί πως αν οι άνθρωποι είναι ταπεινοί και ήρεμοι μπορούν να πετύχουν τα πάντα και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και τις βάσεις για έναν καλύτερο κόσμο. Σίγουρα η γη της Θεσσαλίας χαίρεται για ανθρώπους που βγαίνουν από τις ρίζες της και είναι σαν την Λίλιαν Τσουρλή. Ανθρώπους ταπεινούς, με πάθος για τη ζωή και τη δουλειά.
Συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο
Γεννήθηκες στα Τρίκαλα…
Γεννήθηκα στα Τρίκαλα και μεγάλωσα στο Αρδάνι. Ο μπαμπάς μου είναι από την Θεόπετρα Καλαμπάκας. Πήγα στο ίδιο προνήπιο που πήγαινε η μαμά μου σχολείο. Οι γονείς μου ήταν εδώ στην Αθήνα και όταν είχε στρώσει η δουλειά τους κατέβηκα και εγώ Αθήνα. Ωστόσο τα περισσότερα καλοκαίρια τα έχω περάσει στο Αρδάνι με τον παππού και την γιαγιά.
Ωραία Καλοκαίρια…
Υπέροχα καλοκαίρια… Αφού και σήμερα δεν υπάρχει περίπτωση μία φορά το χρόνο για μια εβδομάδα τουλάχιστον να μην ανέβω στο χωριό. Του γιού του αρέσει πάρα πολύ. Βλέπω τις φίλες μου από τότε και θυμόμαστε τα παλιά και θυμάμαι τις γωνίτσες μας, τα παιχνίδια μας…
Από τα Τρίκαλα μια διαδρομή μέχρι τον Ant1. Σίγουρα μια πορεία με πολλούς σταθμούς με δυσκολίες. Είχες φανταστεί από μικρή πως θα γίνεις δημοσιογράφος; Πως προέκυψε η δημοσιογραφία στην ζωή σου;
Ήθελα να γίνω δικηγόρος. Δεν κατάφερα να περάσω στην Νομική. Στις σχολές που έμπαινα ήταν τα οικονομικά, τα οποία δεν μου ήταν και δεν μου είναι αρεστά και είχα πει ότι δεν ξαναμπαίνω στην διαδικασία των Πανελληνίων, θα γίνω δημοσιογράφος. Τότε είδα σ’ ένα φυλλάδιο μια διαφήμιση για το Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών που ήταν τότε της Ελευθεροτυπίας. Πήγα, γράφτηκα, πλήρωνα με δικά μου χρήματα, γιατί είχα αρχίσει και δούλευα μακριά από τον μπαμπά και την μαμά στην αρχή. Μετά το έμαθαν και έπαθαν σοκ. Ήμουν από τα τυχερά παιδιά του χώρου, γιατί στον δεύτερο χρόνο της σχολής είχα αρχίσει και δούλευα και αμέσως άρχισα να πληρώνομαι. Δεν είμαι απ’ αυτούς που έχουν μείνει άμισθοι. Μετά πήγα σε κάποια τοπικά κανάλια της Αττικής, ραδιόφωνο έκανα, εφημερίδα έκανα και στην συνέχεια ένας φίλος μου με τράβηξε στο New Channel. Έκανα οικονομική εκπομπή. Από εκεί πήγα στον ΣΚΑΪ όπου ξεκινούσα με ζωντανές συνδέσεις από την πρωινή εκπομπή 4 – 5 τα ξημερώματα και κατέληγα ζωντανά μέχρι το κεντρικό δελτίο στις 9 και από εκεί μια ωραία πρωία έγινε η μεταγραφή μου στον Ant1 όπου είμαι 23 χρόνια πια».
Για ν' αλλάξει ο κόσμος πρέπει όλοι να είμαστε ταπεινοί. Η ταπεινότητα μας φέρνει σε πολύ καλά μονοπάτια.
Αν δει κάποιος την καριέρα σου ζηλεύει… Αποστολές στο εξωτερικό, special report (μια τρομερή εκπομπή). Υπήρξαν κάποιες αποστολές που έχουν αποτυπωθεί στην μνήμη σου;
Ήταν φοβερή εμπειρία η αποστολή μου στην Μόσχα. Ήταν καταπληκτική εμπειρία η αποστολή μου στο Κίεβο. Δύο χώρες που είναι σ’ εμπόλεμη κατάσταση, ενώ εγώ πριν είχα δει το καλό τους πρόσωπο και χαίρομαι που έχω να θυμάμαι το καλό τους πρόσωπο και τις καλές τους στιγμές».
Είσαι μάχιμη δημοσιογράφος. Παράλληλα είσαι και η μητέρα του 14χρονου Γιώργου, του γιου σου. Πόσο εύκολη είναι η καθημερινότητα μιας μητέρας – δημοσιογράφου;
Έχουν υπάρξει πάρα πολλές στιγμές που είμαι υπ’ ατμόν που πρέπει να βγάλω μια ζωντανή σύνδεση, που πρέπει να γράψω ένα θέμα που με πιέζει ο χρόνος και εγώ μιλάω με τον Γιώργο στο τηλέφωνο για την Ιστορία, την Γεωγραφία, για την Γραμματική και πολύ περισσότερο όταν ήταν στο δημοτικό. Το θέμα είναι όμως πως ιεραρχείς τα πράγματα στη ζωή σου. Εγώ από την στιγμή που αποφάσισα να γίνω μητέρα, να κάνω οικογένεια, η δουλειά μου, δεν ήρθε σε δεύτερη μοίρα αλλά π.χ. αποφάσισα να μην κάνω δελτία, να μην κάνω παρουσίαση, να συνεχίσω το ρεπορτάζ για να έχω περισσότερο χρόνο με το παιδί μου. Εγώ κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού μου, εγώ μαγειρεύω, εγώ είμαι πάνω από τον Γιώργο όταν διαβάζει ακόμη και στο τηλέφωνο. Είμαι σ’ έναν αγώνα δρόμου. Προσπαθώ να είμαι πολύ καλή στη δουλειά μου, προσπαθώ να είμαι καλή μαμά, να είμαι καλή σύζυγος.
Ένα από τα καλά της πανδημίας είναι η μεγέθυνση του φαινομένου #metoo. Ποια είναι η άποψη σου γι’ αυτό το κίνημα; Εσύ είχες πέσει θύμα μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Και τι θα έλεγες στα κορίτσια που τα προσεγγίζουν μ’ αυτή τη διάθεση;
Καταρχήν οι γυναίκες πρέπει να μιλάμε. Οι γυναίκες δεν είμαστε αδύναμες όπως θέλουν κάποιοι να μας έχουν. Έχουμε πάρα πολύ μεγάλο δυναμισμό μέσα μας. Ήταν ο καιρός και άρχισαν να βγαίνουν όλ’ αυτά. Ήταν πρόσφορο το έδαφος. Όχι ότι δεν μιλούσαμε πριν ή όχι ότι δεν είχαμε πριν τέτοιου είδους παρενοχλήσεις, πάντα υπήρχαν και ίσως να ήταν και πολύ πιο έντονες τότε. Δεν υπήρχε όμως το έδαφος ώστε να καλλιεργηθεί αυτό που προβάλλουμε. Δηλαδή εμείς τα Μέσα ν’ αρχίσουμε να παίζουμε τέτοιες ειδήσεις. Γιατί καλώς ή κακώς δεν τις βγάζαμε προς τα έξω. Παρενόχληση όλες μας έχουμε υποστεί. Είτε μ’ ένα χαμόγελο, είτε με μια έκφραση, είτε με μια κίνηση. Το θέμα είναι αν έχεις εσύ μέσα σου την δύναμη να πεις με τον τρόπο σου «στοπ».
Έχεις πάρει και ένα βραβείο το 2020. Ήταν μια επιβράβευση για τους κόπους σου; Μια κοινωνική ομάδα είδε πως τους αγκάλιασες και το έβγαλαν προς τα έξω αυτό;
Ναι, από την Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδας. Το να σου δίνουν μία πλακέτα και να είσαι σε μια εκδήλωση μπροστά σε κόσμο ναι είναι επιβράβευση. Η καλύτερη επιβράβευση είναι ότι 2 χρόνια μιλάω ακόμη μ’ αυτούς τους νοσηλευτές, με τους γιατρούς από τις μονάδες ΜΕΘ. Την περίοδο των περιορισμών επέλεξα να κάνω ελάχιστη τηλεργασία. Πήγαινα κάθε μέρα στο κανάλι και χειριζόμουν τα πρώτα θέματα, όπως κάνω και τώρα. Όταν σε παίρνει ο καθηγητής πνευμονολογίας και σου λέει «Καλημέρα Λίλιαν πως είσαι;», είναι επιβράβευση αυτό. Όταν σου στέλνουν μήνυμα στο κινητό «αν όλα πάνε καλά» είναι και αυτό μια επιβράβευση.
Διαβάζοντας την συνέντευξη σου κάποια νέα παιδιά από τα Τρίκαλα και γενικά τη Θεσσαλία θα θέλουν να γίνουν δημοσιογράφοι. Τι θα τα συμβούλευες αυτά τα παιδιά;
Είναι μια δουλειά με απίστευτη κούραση κυρίως ψυχολογική. Το στομάχι μας γίνεται κόμπος μ’ όλα αυτά που πρέπει να διαχειριστούμε. Το θέμα είναι τι θέλει πραγματικά κάποιος. Καλώς ή κακώς υπάρχουν πάρα πολύ υποψήφιοι δημοσιογράφοι αυτήν την στιγμή. Άρα πρέπει να το παλέψει όποιος το θέλει πραγματικά. Και από την άλλη πρέπει και εμείς να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε για πάντα δημοσιογράφοι και δεν μπορούμε να είμαστε άνθρωποι της πρώτης γραμμής. Πρέπει να κάνουμε χώρο και για τα νέα παιδιά.
Η Λίλιαν Τσουρλή αν μπορούσε ν’ αλλάξει τον κόσμο τι θα έκανε;
Θα σου πω αυτό που λέω στο γιο μου και σ’ όλους. Για ν’ αλλάξει ο κόσμος πρέπει όλοι να είμαστε ταπεινοί. Η ταπεινότητα μας φέρνει σε πολύ καλά μονοπάτια. Και καταλαβαίνουμε τους άλλους και δίνουμε ευκαιρίες και αγαπάμε τον εαυτό μας και ζούμε καλύτερα.