Νίκος Παπαϊωάννου
O Νίκος Παπαϊωάννου μπορεί να έγινε ευρέως γνωστός από την παρουσία του στην κορυφή της διοίκησης του ΑΠΘ, αλλά για τα Τρίκαλα, θεωρούνταν ήδη προσωπικότητα πρώτης γραμμής, καθώς πέρα από την επαγγελματική του σταδιοδρομία και Ακαδημαϊκή καριέρα, δημιούργησε πλούσια δράση στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου με αποτέλεσμα να είναι αναμενόμενη η ανοδική πορεία του στη ζωή. Μιλά στο ideesmagazine, για την παρεΐστικη δεκαετία του ‘80, δηλώνει ερωτευμένος με την πόλη, αποκαλύπτει τα χόμπι του και θέτει τους στόχους για το υπόλοιπο της θητείας του. Κάνει ένα προσωπικό flash back με αναφορά στα παιδικά του χρόνια, τη ζωή στα Τρίκαλα, τα καλοκαίρια στην Κρανιά Ασπροποτάμου, τα χρόνια της φοιτητικής εποχής και των αμφιθεάτρων στη Θεσσαλονίκη και την Kτηνιατρική και φυσικά μιλά για την τωρινή κατάσταση στο Πανεπιστήμιο, αλλά και τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ας πιάσουμε το νήμα της ζωής σας: Από τα Τρίκαλα όπου γεννηθήκατε, στην Κυψέλη της Αθήνας, όπου πήγατε σχολείο και από εκεί στην Κτηνιατρική του ΑΠΘ, όπου μπήκατε το 1982. Πώς θυμάστε εκείνα τα χρόνια;
Μετακομίσαμε από τα Τρίκαλα στην Αθήνα, στην Κυψέλη, όταν ήμουν 2 ετών λόγω της μετάθεσης των γονιών μου οι οποίοι ήταν δάσκαλοι. Τα παιδικά, τα εφηβικά αλλά και τα φοιτητικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα και τα θυμάμαι, θα έλεγα, κάποιες φορές με νοσταλγία. Κουβαλώ μέσα μου την ξενοιασιά των παιδικών χρόνων, τις ανησυχίες των εφηβικών και των νεανικών χρόνων και, φυσικά, τη φροντίδα με την οποία μας περιέβαλλαν εμένα και την αδερφή μου οι γονείς μας και τη στήριξη τους για να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο στη ζωή.
Τα Τρίκαλα εκείνα τα χρόνια, είχαν ένα αρκετά παρεΐστικο κλίμα και λίγο αργότερα έγινε φοιτητικό, κάνοντας παρέα με αρκετούς σήμερα γνωστούς Τρικαλινούς. Διατηρείτε ζωντανούς τους φιλικούς δεσμούς με την πόλη μας;
Ως τόπος καταγωγής, τα Τρίκαλα κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Διατηρώ μακρόχρονους δεσμούς φιλίας με κατοίκους της πόλης και πάντα απολαμβάνω την παρέα τους όταν την επισκέπτομαι. Εκτός, όμως, από τους συναισθηματικούς δεσμούς με την πόλη και τους ανθρώπους της, τα Τρίκαλα είναι μία πόλη – πρότυπο για τη χώρα μας, με αξιοσημείωτη πρόοδο και ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Αξίζουν ιδιαίτερα συγχαρητήρια στους Τοπικούς φορείς και την κοινωνία για τις προσπάθειες που καταβάλλουν για να είναι τα Τρίκαλα μια πόλη – κόσμημα όχι μόνο για τη Θεσσαλία, αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα.
Οι γονείς μας μας μεγάλωσαν με περισσή αγάπη. Από μικρά παιδιά μας έμαθαν να αγαπούμε τη γνώση και να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι, γιατί εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, όπως συνηθίζω κι εγώ να λέω.
Η Κρανιά στον Ασπροπόταμο που για τους περισσότερους είναι άγνωστη για σας αποτελεί τον τόπο διακοπών & ψυχικής ηρεμίας;
Μπορεί για πολλούς η Κρανιά να μην είναι τόσο γνωστή, ωστόσο όσοι την έχουν επισκεφθεί έστω και μία φορά δεν την ξεχνούν, καθώς μπαίνει στην καρδιά τους. Όποτε έχω ευκαιρία, δυστυχώς όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελα, επισκέπτομαι την Κρανιά. Ειδικά το καλοκαίρι, αποτελεί για εμένα αγαπημένο τόπο για σωματική ξεκούραση και ψυχική ηρεμία. Η φυσική της ομορφιά, η ζεστασιά των ανθρώπων της και η φιλοξενία τους συνθέτουν έναν τόπο η παραμονή στον οποίο σε αναζωογονεί και σε γαληνεύει από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας και το βεβαρημένο πρόγραμμα εργασίας.
Είχατε γονείς δασκάλους. Θεωρείτε ότι αυτό σας βοήθησε στην εξέλιξη σας; Τι προσδοκίες είχαν για σας οι γονείς σας;
Οι γονείς μας μας μεγάλωσαν με περισσή αγάπη, προσφέροντας μας τα εφόδια ν’ ακολουθήσουμε τη δική μας πορεία. Ήταν πάντα δίπλα μας, σε κάθε μας βήμα, στηρίζοντας τις επιλογές μας. Από μικρά παιδιά μας έμαθαν να αγαπούμε τη γνώση και να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι, γιατί εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, όπως συνηθίζω κι εγώ να λέω. Από μικρός θαύμαζα την αγάπη που έτρεφαν οι γονείς μου για τους μαθητές τους και το υψηλό αίσθημα ευθύνης που ένιωθαν για την καλλιέργεια και την πρόοδό τους. Νομίζω πως αυτά είναι στοιχεία που καθόρισαν την πορεία μου ως ακαδημαϊκού δασκάλου και τη σχέση μου με τους φοιτητές.
Kαι έρχεται η φοιτητική ζωή. Ποιες είναι οι αναμνήσεις από την Θεσσαλονίκη την δεκαετία του ‘80;
Τα φοιτητικά μου χρόνια είναι συνυφασμένα με πολύ όμορφες και γλυκές αναμνήσεις. Η εμπειρία της φοιτητικής ζωής ήταν, αρχικά, κάτι πρωτόγνωρο, ειδικά για εμάς που πήγαμε για σπουδές σε άλλη πόλη απ’ αυτήν στην οποία μέναμε, φεύγοντας από την οικογενειακή εστία. Πρόκειται για εμπειρίες που καθορίζουν την προσωπικότητα μας, την εξέλιξη, τους στόχους και τη μετέπειτα πορεία της ζωής μας.
Μέσα από συζητήσεις με συναδέλφους στις οποίες κυριαρχούσε η επιτακτική ανάγκη να δοθεί τέλος στο άσυλο της βίας και της ανομίας στο Αριστοτέλειο.
Στα ενδιαφέροντα σας κέρδισε η πολιτική, παρά ο αθλητισμός. Ασχοληθήκατε με τα συνδικαλιστικά στο Πανεπιστήμιο, καθώς τα τότε φοιτητικά χρόνια ήταν μια πολιτικοποιημένη περίοδος.
Εκείνη την εποχή στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ήταν ο νόμος 1268 του ‘82 που στόχευε στον εκδημοκρατισμό της Πανεπιστημιακής λειτουργίας με τη συμμετοχή σε όλα τα όργανα όλων των ομάδων εντός των Πανεπιστημίων. Όλο αυτό πιστεύω ότι οδήγησε σε μια κομματική παραταξιακή λογική η κατάχρηση της οποίας παρέλυσε τα πάντα. Για όσους, όμως, από εμάς είχαμε υγιή δραστηριοποίηση στον φοιτητικό χώρο, απέχοντας από φανατισμούς και επιλέγοντας τη συνδιαλλαγή, υπήρξε και θετικό αποτύπωμα. Διατηρώ ακόμη και σήμερα φιλίες με συμφοιτητές μου από άλλους πολιτικούς χώρους οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στα χρόνια εκείνα. Πρόκειται για δυνατές φιλίες που αντέχουν στον χρόνο, γιατί στηρίχθηκαν τότε και συνεχίζουν να στηρίζονται στον ουσιαστικό διάλογο, τον αλληλοσεβασμό και τη δημοκρατική αντιπαράθεση και διαφωνία με επιχειρήματα.
Δημιουργήσατε τη δική σας οικογένεια. Πως έγινε η γνωριμία με την σύζυγό σας;
Ήταν την περίοδο μετά το τέλος της εκπόνησης της διδακτορικής μου διατριβής, στα πρώτα χρόνια της εξειδίκευσης. Γνωριστήκαμε στο σπίτι φίλων, σε μια συγκέντρωση συναδέλφων και φίλων.
Πότε ξεκίνησε η ανάμειξη με τα διοικητικά του ΑΠΘ;
Θα έλεγα ότι προέκυψε ως μια φυσική εξέλιξη. Υπηρετώντας ως Καθηγητής στο Τμήμα Κτηνιατρικής, είχαμε έναν ανοιχτό διάλογο με πολλούς συναδέλφους σχετικά με ποικίλα ζητήματα εκπαιδευτικής δραστηριότητας, όπως τα προγράμματα σπουδών. Επειδή μου αρέσει η ενεργή συμμετοχή στα κοινά και η έμπρακτη βοήθεια στους τομείς τους οποίους μπορώ να συνεισφέρω, προέκυψε το επόμενο βήμα που ήταν, αρχικά, η εκλογή μου σε διοικητικές θέσεις εντός του Τμήματος και στη συνέχεια η εκλογή μου στη θέση του Προέδρου του Τμήματος και του αναπληρωτή Κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας. Μέσα από την πολύτιμη διοικητική εμπειρία που απέκτησα στις θέσεις τις οποίες προανέφερα, αλλά και μέσα από συζητήσεις με συναδέλφους στις οποίες κυριαρχούσε η επιτακτική ανάγκη να δοθεί τέλος στο άσυλο της βίας και της ανομίας στο Αριστοτέλειο, καλλιεργήθηκε και ωρίμασε η ιδέα για την υποψηφιότητά μου για τον πρυτανικό θώκο.
Πως είναι η καθημερινότητα ενός Πρύτανη;
Απαιτητική μεν, δημιουργική δε. Πρόκειται για μια εργασία πλήρους απασχόλησης, από πολύ νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ. Μια δουλειά που δεν σταματά την ώρα που θα φύγω από το γραφείο, αλλά συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ και στο σπίτι. Η διοίκηση του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου της χώρας απαιτεί γνώση των ζητημάτων που το αφορούν σε βάθος και συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης όλων των σχετικών θεμάτων. Επίσης, η καθημερινότητα αυτή περιλαμβάνει τη συμμετοχή σε ποικίλα συνέδρια, ημερίδες και εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου αλλά και άλλων φορέων, καθώς και πολλές συναντήσεις για την ενίσχυση της εξωστρέφειας του ΑΠΘ.
Για τον φοιτητή στο ΑΠΘ βλέπετε να αλλάζει κάτι από τις δικές σας παρεμβάσεις;
Εδώ και περίπου δυόμισι χρόνια έχει εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας τα οποία μπορούν να κυκλοφορούν στο campus νιώθοντας ασφαλή, όποια ώρα κι αν τελειώνουν τα μαθήματα ή την εργασία τους. Από την αρχή της ανάληψης των καθηκόντων μας στη διοίκηση του ΑΠΘ εργαστήκαμε ώστε το Πανεπιστήμιο να απαλλαγεί από παραβατικά στοιχεία που υπήρχαν στους χώρους του. Τώρα πλέον έχουμε ένα Πανεπιστήμιο όπου όχι μόνο οι φοιτητές, αλλά και πολίτες της πόλης, οικογένειες με παιδιά έρχονται και απολαμβάνουν τις βόλτες τους. Στο πλαίσιο της εμπέδωσης του αισθήματος ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο, αναπτύχθηκε πρόσφατα το «Panic Button» της υπηρεσίας «Campus Safety» από το Κέντρο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του ΑΠΘ το οποίο εξασφαλίζει άμεση συνδρομή βοήθειας στα μέλη της Πανεπιστημιακής μας Κοινότητας σε κάθε περίπτωση επείγουσας ανάγκης. Οποιοδήποτε μέλος του Αριστοτελείου κινείται στο campus και αναγνωρίζει κάποια απειλή ασφάλειας ή κίνδυνο για την υγεία του μπορεί να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη εφαρμογή από το κινητό του τηλέφωνο και θα υπάρχει άμεση κινητοποίηση της υπηρεσίας ασφάλειας του ΑΠΘ για την αντιμετώπιση του περιστατικού.
Αναφορικά με το τραγικό γεγονός με τον Άλκη, με συγκλόνισε πραγματικά. Και ως πατέρας και ως Ακαδημαϊκός δάσκαλος πιστεύω ότι όλοι, γονείς, προπονητές, δάσκαλοι, αθλητικοί σύλλογοι, έχουμε ευθύνη να μην ξανασυμβεί.
Βία στο χώρο του Πανεπιστημίου αλλά και οπαδική βία. Τον τελευταίο καιρό υπήρξαν δυο περιστατικά στη Θεσσαλονίκη το ένα όπου ήσασταν και άτυπα πρωταγωνιστής για τις καταλήψεις του πανεπιστημιακού χώρου όπου καταφέρατε να αποσβήσετε τις εντάσεις, αλλά και το χαρακτηριστικό περιστατικό οπαδικής βίας με τον θάνατο ενός φιλάθλου.
Επί 34 χρόνια ένας χώρος μέσα στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ παρέμενε κατειλημμένος. Με τον τερματισμό της κατάληψης αυτής αποδώσαμε τον χώρο στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα, με σκοπό να δημιουργηθεί συν τω χρόνω μια μεγάλη βιβλιοθήκη που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της. Δεν μπήκε απλά τέλος σε μια αυθαιρεσία, αλλά αποκαταστάθηκε η νομιμότητα. Αναφορικά με το τραγικό γεγονός με τον Άλκη, με συγκλόνισε πραγματικά. Και ως πατέρας και ως Ακαδημαϊκός δάσκαλος πιστεύω ότι όλοι, γονείς, προπονητές, δάσκαλοι, αθλητικοί σύλλογοι, έχουμε ευθύνη να μην ξανασυμβεί. Με μια ομάδα συναδέλφων στο Πανεπιστήμιο εργαζόμαστε για να προσεγγίσουμε και εμείς το πρόβλημα της οπαδικής βίας και να συνδράμουμε τις προσπάθειες και των άλλων εκπαιδευτικών δομών και βαθμίδων.
Ήδη έχετε ξεκινήσει κάποιες συζητήσεις με τον δήμαρχο Τρικκαίων κ. Παπαστεργίου, αλλά και με τον Αντιπεριφερειάρχη Τρικάλων κ. Μιχαλάκη, για τις Σχολές στο Ν. Τρικάλων. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν αναπτυξιακές συνεργασίες;
Στο πλαίσιο της εξωστρεφούς αναπτυξιακής μας στρατηγικής για το Αριστοτέλειο συνάπτουμε συνεργασίες με θεσμικούς και παραγωγικούς φορείς αλλά και τον επιχειρηματικό κλάδο. Είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασίες με την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς φορείς με σκοπό τη διεύρυνση των ακαδημαϊκών οριζόντων των μελών της Πανεπιστημιακής μας Κοινότητας, καθώς και τη συνεισφορά την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Όσον αφορά στις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις, που βλέπουμε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Θεωρείτε ότι θα έχουμε δυσμενείς εξελίξεις και για τους Έλληνες σε ενέργεια και ακρίβεια;
Εδώ και περισσότερο από ένα μήνα γινόμαστε μάρτυρες της ανθρωπιστικής κρίσης που εξελίσσεται εξαιτίας της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Η εισβολή αυτή, εκτός των άλλων, πυροδότησε μια σειρά δυσμενών επιπτώσεων στον ενεργειακό, και όχι μόνο, τομέα. Οι αρμόδιοι φορείς τόσο εντός Ελλάδας όσο και σε διεθνές επίπεδο καλούνται να διαχειριστούν τα ζητήματα αυτά, προσφέροντας αποτελεσματική βοήθεια και λύσεις στους πολίτες. Η ακρίβεια σε πολλά προϊόντα είναι ήδη ένα υπαρκτό πρόβλημα για όλους, για το οποίο χρειάζεται οι αρμόδιοι φορείς να λάβουν μέτρα με προτεραιότητα τους συμπολίτες μας που έχουν περισσότερη ανάγκη.
Το επόμενο βήμα του Νίκου Παπαϊωάννου όταν λήξει η θητεία σας να το περιμένουμε πλέον στην πολιτική σκηνή της Θεσσαλονίκης στο κοινοβούλιο ή ακόμη και σε ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο;
Στόχος μου ήταν και παραμένει η διαχείριση των προβλημάτων του Αριστοτελείου και η συνέχιση της εργασίας για την επίτευξη όσων έχω υποσχεθεί. Ως Πρύτανης του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου της χώρας, μέλημά μου είναι η αποτελεσματική διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν το Πανεπιστήμιο και η υλοποίηση της αναπτυξιακής μας στρατηγικής, όπως τη χαράξαμε στο ξεκίνημα της θητείας μας. Όλοι κρινόμαστε από τη δουλειά και την αποτελεσματικότητά μας. Με σκληρή δουλειά κατακτώνται οι στόχοι που θέτουμε για το Πανεπιστήμιο. Αυτό προσπαθώ να εμφυσήσω και στα παιδιά, στους φοιτητές μας, ότι με τη σκληρή δουλειά έρχεται η πρόοδος. Άλλωστε, πάγια άποψη μου είναι ότι οι θέσεις δεν κάνουν τους ανθρώπους αλλά οι άνθρωποι τις θέσεις, υπηρετώντας τους θεσμούς με ήθος και συνέπεια.