Παναγιώτης Τσιάρας
Παναγιώτης Τσιάρας
Συνέντευξη στην Ευαγγελία Σωτηρίου
Τα Τρίκαλα κατά βάση έχουν πολλούς διακεκριμένους επιστήμονες σ΄ όλους τους τομείς της Υγείας. Ένας απ΄ αυτούς είναι και ο γνωστός οδοντίατρος Παναγιώτης Τσιάρας που μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στα Τρίκαλα και το Παρίσι. Σε μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης λοιπόν μας ανοίγει την καρδιά του και μας μιλάει για την καινούργια του ζωή στην «Πόλη του Φωτός». Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα…
Από πετυχημένος οδοντίατρος των Τρικάλων, τα τελευταία χρόνια στην «Πόλη του Φωτός». Πως είναι να δουλεύει κανείς σε μια από τις πιο όμορφες και ακριβές πρωτεύουσες του κόσμου;
Είχα ήδη την εμπειρία του εξωτερικού. Στο San Francisco, στην Καλιφόρνια για την εκπαίδευσή μου στη χειρουργική στόματος. Η πρόταση για εργασία στο Παρίσι μου ήρθε εν μέσω Capital Control όταν περιμέναμε στην ουρά στις τράπεζες για ανάληψη μέχρι 60 ευρώ τη μέρα. Όπως καταλαβαίνετε η πρόκληση ήτανε ιδιαιτέρως δελεαστική μια τέτοια χρονική περίοδο και δε με φόβισαν οι απαιτήσεις μιας άλλης αγοράς εργασίας και μιας άλλης νοοτροπίας. Το Παρίσι είναι όντως η πιο όμορφη πρωτεύουσα του κόσμου κατ’ εμέ. Μια πόλη πολυπολιτισμική, πόλη της κουλτούρας, πόλη ρομαντική και ευχάριστη. Δε παύει όμως να είναι μια μεγαλούπολη με τα αρνητικά της. Σε μια πόλη σαν τα Τρίκαλα είναι σαφώς πιο εύκολο να επιτύχει κάποιος μια καλή ποιότητα ζωής με μικρό κόστος. Στο Παρίσι τα μεγέθη εκτοξεύονται. Παράλληλα όμως οι ευκαιρίες σε μια χώρα όπως η Γαλλία είναι διαφορετικές. Μια χώρα οργανωμένη, δημοκρατική, δίκαιη. Αν δουλεύεις σωστά ανταμείβεσαι. Στην Ελλάδα επικρατεί η λογική του μέσου, του κολλητού, του παραγοντισμού, πράγματα που δεν ταίριαζαν με τον χαρακτήρα μου. Δεν μπορώ να πω ότι η προσαρμογή ήτανε ρόδινη. Πολλές οι δυσκολίες που οφειλόταν κυρίως στις διαφορετικές κοινωνικές, πολιτισμικές και εργασιακές απαιτήσεις. Έμαθα πολλά που με κάνανε πολύ καλύτερο επιστήμονα και πολίτη.
Ποιοι ήταν εκείνοι οι λόγοι, που σας οδήγησαν στην απόφαση να πάτε στο Παρίσι με την οικογένεια σας;
Οι λόγοι που με οδήγησαν να πάω Παρίσι ήταν αφενός η πρόκληση να ζήσω και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στη μητρόπολη της Ευρώπης και αφετέρου οι αρνητικές συνθήκες που βιώνουμε ως ελεύθεροι επαγγελματίες στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα ο ελεύθερος επαγγελματίας διώκεται ηθικά από το κράτος. Και για να θυμηθώ και τη θητεία μου ως πρόεδρος του Οδοντιατρικού συλλόγου του νομού μας, η άσκηση της Οδοντιατρικής στην Ελλάδα είναι τελείως ανοχύρωτη. Τα ταμεία δεν πληρώνουν, οι πελάτες ρίχνουν τα λεγόμενα «φέσια», τα υλικά ακριβαίνουν συνεχώς και παλεύεις με την αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα. Αν αρρωστήσεις τελείωσες, καμία αρωγή από πουθενά. Έδωσα αγώνα στην θητεία μου οι συνάδελφοι να αποκτήσουμε κοινή συνείδηση και συνοχή, ώστε να πετύχουμε μια βελτίωση των συνθηκών, αλλά η πλειοψηφία κοιτούσε την πολιτική τους ταυτότητα και εφήμερα μικροσυμφέροντα. Με τέτοια νοοτροπία δεν αλλάζει τίποτα. Πέραν όμως από τα προσωπικά κίνητρα συνυπολόγισα την παιδεία και τις ευκαιρίες που δίνει μια χώρα επιπέδου Γαλλίας στα παιδιά. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πραγματικά μέρα με τη νύχτα με αυτά που γνωρίζουμε στη χώρα μας.
Δε μου λείπει κάτι από την Ελλάδα στη Γαλλία όσον αφορά την ζωή εν γένει. Αυτό που μου λείπει σίγουρα είναι οι άνθρωποι που αγαπώ στην Ελλάδα
Ποιο είναι εκείνο το Ελληνικό στοιχείο που θα θέλατε να υπήρχε στη ζωή σας εκεί και τί θα θέλατε από τη Γαλλική νοοτροπία να υπήρχε και στη χώρα μας;
Δε μου λείπει κάτι από την Ελλάδα στη Γαλλία όσον αφορά την ζωή εν γένει. Αυτό που μου λείπει σίγουρα είναι οι άνθρωποι που αγαπώ στην Ελλάδα, οι φίλοι μου και τα μέρη που έζησα από μικρός. Η Ελλάδα από την άλλη έχει πολλά να πάρει από τη Γαλλία. Και κυρίως την Ευρωπαϊκή νοοτροπία της αξιοκρατίας, του σεβασμού στο συνάνθρωπο, της κοινωνικής ευγένειας, της ανοχής της διαφορετικότητας. Δυστυχώς απέχουμε πολύ από τα να είμαστε μια πραγματικά Ευρωπαϊκή χώρα.
Γιατί όσοι Έλληνες πάνε στο εξωτερικό νοσταλγούν την Ελλάδα για τις φυσικές τις ομορφιές, τους ανθρώπους της, αλλά δεν επενδύουν εύκολα την επαγγελματική τους εξέλιξη στο γενέθλιο τόπο τους;
Οι ομορφιές και οι θάλασσες της Ελλάδας είναι μοναδικές. Όσο και αν έχω ταξιδέψει στα πιο απίθανα μέρη και ασφαλή δεν έχω βρει. Γι΄ αυτό άλλωστε όλο και περισσότεροι Γάλλοι αγοράζουν σπίτια στην Ελλάδα να περνάνε τα καλοκαίρια μετά την συνταξιοδότησή τους. Δυστυχώς όμως το επενδυτικό πεδίο στην χώρα μας είναι ασύμφορο και επισφαλές. Αν θέλεις να δουλέψεις σε υψηλό επίπεδο, που αναγκαστικά χρειάζεσαι και ακριβής τεχνολογίας μηχανήματα, δεν είναι ανταποδοτικό. Σ΄ αυτό φταίει η κρατική γραφειοκρατία, οι τοπικές κοινωνίες που δύσκολα αφομοιώνουν τις εξελίξεις. Τέλος το φορολογικό πλαίσιο της χώρας μας είναι ερασιτεχνικό. Εκτός του ότι αλλάζει σε κάθε εκλογές και δεν υπάρχει σταθερότητα, ευνοεί την φοροδιαφυγή και δεν επιβραβεύει τον συνεπή φορολογούμενο.
Τί θα λέγατε σ΄ έναν νέο Τρικαλινό επιστήμονα που σκέφτεται να φύγει για δουλειά στο εξωτερικό; Να το πράξει ή να μείνει και να το παλέψει στη χώρα του;
Σ΄ ένα νέο επιστήμονα θα έλεγα ευθαρσώς να δοκιμάσει, αν υπάρχουν οι ευνοϊκές δυνατότητες, την εμπειρία της εργασίας και απόκτησης τεχνογνωσίας σ΄ ένα αναπτυγμένο κράτος. Η επιστροφή στον τόπο του έχει πλεονεκτήματα, αλλά δε προσφέρει δυνατότητες εξέλιξης. Μετά είναι θέμα του καθενός πως διαχειρίζεται τη ζωή του. Κατ’ εμέ η ζωή είναι ένα όμορφο ταξίδι που αξίζει να το χαρούμε και ας κουραστούμε λίγο παραπάνω. Και η δημιουργία είναι μια σημαντική χαρά.
Η μόνιμη επιστροφή στα Τρίκαλα υπάρχει στα μελλοντικά σας σχέδια ή θα συνεχίσετε να παίρνετε «πατριωτικές ανάσες», επισκεπτόμενος την πόλη μας για 4 – 5 μέρες το μήνα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων;
Η μόνιμη επιστροφή στον τόπο μου που τόσο αγαπώ, δε βρίσκεται στα ορατά μου σχέδια. Με ενδιαφέρει η προσφορά στον τόπο μου και γι’ αυτό διατηρώ επαφή, αυτό που εσείς ονομάζετε «πατριωτικές ανάσες». Σίγουρα είναι κρίμα για ΄μένα και για πολλούς άλλους επιστήμονες που βρίσκονται στο εξωτερικό, να έχει πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος για τις σπουδές τους και να μη το ανταποδίδουμε. Η αλήθεια είναι όμως ότι όταν σπουδάζαμε άλλες συνθήκες περιμέναμε. Όχι ένα κράτος έρμαιο πολιτικών συμφερόντων και απαξίωσης των αξιών. Στην χώρα μας όποιος προσπαθεί να δημιουργήσει αντιμετωπίζει πόλεμο από παντού. Ούτε μια φορά δε με ρωτήσανε στη Γαλλία από ποια οικογένεια είμαι ή σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκω. Τους έφτανε το βιογραφικό μου και η συνέπεια λόγων και πράξεων. Η καρδιά όλων των μεταναστών βρίσκεται στην χώρα μας, αυτό είναι σίγουρο. Και όλοι μας ελπίζουμε να ωριμάσουμε ως κοινωνία για να επιστρέψουμε στον τόπο και στους ανθρώπους που αγαπάμε. Αυτή τη στιγμή αυτό μοιάζει απλά μακρινό όνειρο.