Μια στροφή ενστικτώδης  και εξελικτική  λαμβάνει χώρα τους τελευταίους  μήνες στη βιομηχανία της μόδας. Κορυφαία brands αγκαλιάζουν το παλιό. Κάνοντας σαφές πως το μέλλον της μόδας έγκειται  στα παλιά ρούχα. Έναυσμα στάθηκε η κλιματική αλλαγή. Στη συνέχεια η επέλαση του Covid-19. Τέλος, η ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ταυτότητα, στην ατομικότητα και στις πραγματικές αξίες. Δίνοντας το προβάδισμα στην προσωπικότητα, στο άτομο. Με το ρούχο ή το αξεσουάρ να αποτελεί συνέχεια του, όπως και της καθημερινότητας του.

Η παγκόσμια ανατροπή που συνέβη μέσα στον τελευταίο χρόνο από την πανδημία  λειτούργησε σαν επιπλέον ώθηση προκειμένου όλα να πάρουν μια πιο γοργή εξέλιξη. Με την ανακύκλωση να αποτελεί ίσως το μοναδικό τρόπο για να μπορέσει το σύστημα της μόδας να αντιμετωπίσει την κρίση. Το γεγονός πως  πολλά φυσικά καταστήματα έκλεισαν, υποχρέωσε τους σχεδιαστές να ψάξουν για υλικά αχρησιμοποίητα, υφάσματα που είχαν απομείνει από προηγούμενες collection. Χρησιμοποιώντας ουσιαστικά  όλα όσα βρίσκονταν ήδη στις εγκαταστάσεις τους. Οδηγώντας στο εξής θεαματικό: prints και υφάσματα από περασμένες  χρονιές αποτέλεσαν τον καμβά των δημιουργιών της νέας χρονιάς.

Ποτέ άλλοτε η ιδέα της ανακύκλωσης,  της second-hand  αγοράς, του vintage δεν φάνταζε τόσο ελκυστική. Ικανοποιώντας το αίτημα μιας μόδας περισσότερο βιώσιμης, με ηθικό προσανατολισμό και με οικολογικό χαρακτήρα. Κατορθώνοντας αυτό που κάποτε έμοιαζε αμφιλεγόμενο πλέον να συνοδεύεται από πρωτόγνωρο ενθουσιασμό. Κάτι που αυτομάτως επαναπροσδιόρισε την έννοια της «πολυτέλειας». Καθώς στο παρελθόν  η ιδέα μιας από δεύτερο χέρι αγοράς ή ενός ανακατασκευασμένου ρούχου ίσως να φάνταζε αποτρεπτική. Σήμερα όμως, η προοπτική τους συγκαταλέγεται σε εκείνες με τη μεγαλύτερη ζήτηση.

Κομμάτια μοναδικά επιλεγμένα από second-hand αγορές ή φτιαγμένα από υλικά που έχουν απομείνει από άλλες δημιουργίες μετουσιώνουν τη νέα «επιθυμία» στην επικαιρότητα  της μόδας . Ένα συνονθύλευμα υλικών εξασφαλίζουν ένα αποτέλεσμα πλούσιο με τη σφραγίδα του vintage και του custom-made.

Υλικά ανακυκλώσιμα με εφέ patchwork, κεντητές λεπτομέρειες ή περίτεχνα τυπώματα, οδηγούν σ΄ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα με χροιά καλλιτεχνική. Ένα στοιχείο που συνήθως εξέλειπε από τα ηχηρά trends των μεγάλων σχεδιαστικών οίκων. Κομμάτια με street wear αισθητική τα οποία ακροβατούν μεταξύ του πανκ και του αστικού. Παρατηρώντας τα θα διαπιστώσετε πως αποτελούνται από γεωμετρικά patchwork, που παίζουν με την tone sur tone φιλοσοφία. Ανοιχτόχρωμα και σκουρόχρωμα κομμάτια ενώνονται μεταξύ τους συνθέτοντας  μια εντελώς νέα δημιουργία, παραπέμποντας σε ένα artistic μωσαϊκό.

Η διαδικασία που ακολουθείται είναι πολύμηνη με έντονο το στοιχείο του χειροποίητου. Τα οποία αφού πρώτα πλυθούν, έπειτα επανασχεδιάζονται δουλεύοντας τα στο χέρι.

Η μεγάλη συνειδητοποίηση της περιβαλλοντικής φθοράς που έχει ήδη προκληθεί στον πλανήτη, από τον φρενήρη ρυθμό υπερπαραγωγής, υπέδειξε σαν επιλογή επιτακτικής ανάγκης το δρόμο της ανακύκλωσης και των vintage αγορών. Σαν το ελάχιστο μέτρο πρόληψης που μπορεί να εφαρμοστεί ώστε να προστατευθεί ο πλανήτης. 

Αυτή η μεταστροφή για την ώρα δε μοιάζει επικερδής, για την τόσο απαιτητική βιομηχανία, καθώς όλα κατασκευάζονται στο χέρι. Ο νέος τρόπος κατασκευής τους – όπου ρούχα φτιάχνονται από πολλά και διαφορετικά κομμάτια – είναι δύσκολο να μπορέσει να αποδώσει οικονομικά. Έτσι, σ΄ αυτό το στάδιο οι σχεδιαστικοί οίκοι αγοράζουν ρούχα ή αξεσουάρ που οι κάτοχοι τους πια δεν θέλουν, δουλεύοντας πάνω σε κομμάτια που είτε βρέθηκαν ελαττωματικά, είτε επεστράφησαν από τους αγοραστές τους. Ανακατασκευάζοντας τα και διαθέτοντας τα  ξανά προς  πώληση. Οτιδήποτε μείνει αχρησιμοποίητο προωθείται στην ανακύκλωση υφασμάτων, προκειμένου ξανά διαφορετικά υλικά να ανασυσταθούν σε κάτι καινούργιο.

Εκείνο που εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς είναι πως το μέχρι πρότινος υπάρχων μοντέλο της βιομηχανίας της μόδας, με τη fast food νοοτροπία, έχει πια κορεστεί. Μια συνθήκη που συνέβαλλε δραματικά στην παραγωγή ποσοτήτων διοξειδίου με τεράστιες επιπτώσεις για το περιβάλλον. Αποδεικνύοντας πως το ανακυκλώσιμο εμπόριο ορθά θεωρείται το νέο επιχειρηματικό μοντέλο.

Καταλήγοντας, πως εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να θέσουμε προτεραιότητες και να αποφασίσουμε ποιο είναι σημαντικό για εμάς να είναι καινούργιο και ποιο όχι. Η διαδικασία του «αγοράζω και πετάω» πια θεωρείται απαρχαιωμένη οδηγώντας μας αυτομάτως σε μια νέα κατεύθυνση. Εκεί όπου προτεραιότητα έχουν η ποιότητα και όχι η ποσότητα, η διαχρονικότητα, η εφευρετικότητα αλλά και  η δημιουργικότητα. Με την  ισχυρή απόφαση του να διατηρήσουμε εκείνα που πραγματικά αγαπάμε.